เลาหงิง ลิงเหงา

 

 

 

 

 

เลาหงิง    ลิงเหงา

                                                                         

                                                                                   นายจารุพงศ์   พลเดช

                                                                                ประธานมูลนิธิเพื่อลิงลพบุรี

            เมื่อวันก่อน  ผมมีเวลาว่างก็เลยนำเอกสารเก่าๆมาอ่านดู  เพื่อทบทวนความจำยามอาวุโส  พบเอกสารที่เป็นร่าง  (  ดัมมี่  ) ของหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งได้รับจากคุณมนัส  วิมุกติพันธ์   เลขาธิการมูลนิธิเพื่อลิงลพบุรี  แล้วบอกว่ามีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้จัดทำขึ้นในสาขาวิชาออกแบบสื่อสารออนไลน์  ซึ่งให้มีชื่อว่า ........เลาหงิง ...........ตอนแรกผมก็งงเหมือนกัน  แต่พอเปิดอ่านเข้าไปในหนังสือก็พบว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับลิงลพบุรี  เมืองลพบุรีตั้งแต่การเดินทางไปเมืองลพบุรีโดยทางรถยนต์และทางรถไฟ  พร้อมกับแผนที่เมืองลพบุรีอีกด้วย

            ในหนังสือยังบอกว่า...เอกลักษณ์ของจังหวัดลพบุรีอีกอย่างหนึ่งก็คือบรรดาลิงที่วิ่งเล่นอยู่ตามบริเวณตัวเมืองนั่นเอง....และยังเล่าถึงสายพันธ์เจ้าจ๋อเมืองพระกาฬ ได้อย่างมีอรรถรสและเห็นภาพพจน์ที่ชัดเจนอีกด้วย  โดยเฉพาะตอนหนึ่งได้บอกว่า....วัยชราของลิงลพบุรี   นั้นน่าสงสารมากเมื่อมันอายุมากสังขารย่อมร่วงโรยไปตามธรรมชาติ   หูเริ่มไม่ได้ยินชัด  ฟันโยก   สายตายาวคล้ายคนแก่  กำลังแขน  กำลังขาน้อยลง  ชักจะห้อยโหนปีนป่ายไม่ไหว  เมื่อลมหนาว  ลมฝนมาก็ชักจะแย่  และที่สำคัญลิงได้รับอาหารไม่ถูกสุขอนามัย ตามโภชนาการของลิงที่ควรจะเป็น  ร่างกายอ้วนมีไขมันมาก  น้ำหนักเยอะ  ถ้าเป็นคนเรียกว่าลงพุงหรือเป็นพะโล้   โรคหลายอย่างรุมเร้า  เร่งวันตาย เจ็บป่วยง่าย.....

 

            นี่เป็นมุมมองของคนภายนอกที่มีต่อลิงลพบุรี  จนเกิด  ดัมมี่  เล่มนี้ขึ้นและให้ชื่อว่า......เลาหงิง     ลิงเหงา......หวังว่าท่านผู้อ่านและผู้มีจิตเมตตาจะได้มีความคิดช่วยเหลือลิง  ลพบุรีให้มีความสุขตามอัตภาพอยู่คู่เมืองลพบุรีตลอดไป..........

...