หน้าหลัก

อยากให้คนไทยรักกันเหมือนคนลพบุรี

  • พิมพ์

 

อยากให้คนไทยรักกันเหมือนคนลพบุรี

 

                                                                                    นายจารุพงศ์   พลเดช                                                    ประธานมูลนิธิเพื่อลิงลพบุรี

          หลายท่านที่เห็นข้อความนี้  ก็คงหมั่นใส้บ้างตามสมควร ก็ต้องขออภัย แต่ที่ผมกล่าวมานั้นเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ตรงของผม และมิได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว แต่เกิดขึ้นหลายครั้งและผมคิดว่าในอนาคตก็คงจะพบเห็นอีกเป็นแน่

          ผมเองไม่ใช่คนลพบุรีโดยกำเนิด  (ผมเกิดที่จังหวัดลำพูน  ) แต่มีโอกาสได้ไปอยู่ที่ลพบุรีในระยะเวลาอันสั้นๆเพียง  2  ปี แต่ก็มีความผูกพันกันไม่น้อย  เป็นธรรมดาอยู่เองที่จะทำให้คนรักทั้งหมดนั้นก็คงอยากดังคำกล่าวที่ว่า.........คนรักเท่าผืนหนัง  คนชังเท่าผืนเสื่อ...........ยิ่งไปทำหน้าที่ทางด้านการปกครองให้คนส่วนใหญ่อยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข  ก็ยิ่งทำให้คนรักได้ยาก

          ในปี  พ.ศ  2552  ผมออกจากลพบุรีพร้อมกับรถยนต์คันหนึ่ง ที่ กบข.เขาให้เงินมาซื้อเป็นรถโตโยต้าฟอร์จูนเนอร์สีขาว คาดสีแสดรอบคัน ได้ทะเบียนเลขที่  ลพบุรี  กง.  59  ใช้มาถึงปัจจุบันก็เกือบ  6  ปีแล้วจะไปไหนมาไหนก็ใช้รถคันนี้โดยตลอด เหตุการณ์ที่ผมอยากเล่าก็คือ  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสดๆร้อนเมื่อวันที่  5  มิถุนายน  2558นี่เอง  ผมขับรถลงมากรุงเทพมหานครเพื่อร่วมงานกุศลศพบิดาท่านนายอำเภอธวัชชัย  โสตเนียมอดีตนายอำเภอเมืองลพบุรีที่วัดพระศรีมหาธาตุบางเขน  ในระหว่างทางก็พบรถยนต์คันหนึ่ง ขับตามมาอย่างกระชั้นชิดด้วยความเร็วและตามมาเป็นเวลานาน เมื่อมีโอกาสก็ไม่แซงไปซะที  ผมเห็นท่าไม่ดีเลยแวะเข้าปั๊มแต่ปรากฏว่าเขาก็ขับตามมาจอดข้างๆเมื่อลงไปจากรถเขาก็เดินมาหาด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วทักว่าไปไหนมาครับ  ผมก็คนลพบุรีมาตรวจงานแล้วเลยมาส่งลูกครับ”  ทั้งๆที่ไม่เคนรู้จักกันมาก่อนเพียงเห็นรถทะเบียน  ลพบุรี เท่านั้นก็เข้ามาทักทายสนิทเหมือนญาติ

          อีกครั้งหนึ่ง ผมไปทำบุญที่วัดเจ็ดยอดในตัวเมืองเชียงใหม่  พอจอดรถเสร็จก็มีแม่ค้าคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพร้อมกับยื่นดอกไม้ให้แล้วว่า  “  ฉันเป็นคนลพบุรีจ้า  คนบ้านหมี่  มาอยู่นี่นานแล้วดีใจที่ได้เจอคนบ้านเดียวกัน

        อีกครั้งหนึ่งที่น่าตื่นเต้นมาก  ผมขับรถไปตามถนนในตัวเมืองเชียงใหม่  ถูกตำรวจนายหนึ่งเรียกให้จอดแล้วเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางขึงขัง  ผมเองก็นึกในใจว่าตัวเองทำผิดอะไรหนอ เขาก็เข้ามาคำนับแล้วก็พูดว่า  “  พ่อผมเป็นคนลพบุรี  อยู่ที่เขาพระงามครับ ดีใจจังเลยที่เจอคนลพบุรี  คิดถึงพ่อครับ ทั้งๆที่เขาไม่รู้ว่าผมเป็นใครไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

 

          ผมอยากให้คนไทยรักกันเหมือนคนลพบุรีครับ.............